BİLMEZ

İnsanı ateş değil, kendi kibri yakar
Derdi doğruluş değil, sana eğri bakar
Hakla yoğrulmuş değil, sana doğru çakar
Herkeste kusur görür, kırmak bilmez şaşı

Kimi evliya olmuş, hakka yolun bulmuş

Kimi eşkıya olmuş, nefse malın çalmış

Kimi kaskıya kalmış, ömrü talan olmuş
Şeytana yakın durur, ırmak bilmez başı

Diyecek bey yok demez, dil aşkadır ilmek
Elde bir şey yok demez, sadakadır gülmek
Çalacak ney yok demez, bambaşkadır bilmek
Gözleri ağlar kurur, durmak bilmez yaşı

Nefis denen bed mahal, bizleri kurmasın

Demeden haram helal, isteyip durmasın

Söylese de hep delal, kandırıp vurmasın
Doldukça dolar gurur, kurmak bilmez kaşı

İnsanız ya sonuçta, şaşarız ve beşer

Bilmez isek kim düşte, nerde niye yaşar
Dalında yaprak işte, vakti gelen düşer

Toprak olmaya yürür, sormak bilmez naşı

Feyzullah Kırca
Akbaşlar Mahallesi / Dursunbey

ŞÜKÜR Kİ

Şükür ki; mizan var, Ahiret var.
Şükür ki; şaşmayan adalet var.
Şükür ki; yaratan bir Allah yar.
Onu bulmayana; bile, variyet dar…

Feyzullah Kırca

MİZANI UNUTUR

İçi boş insanın, başı hava dadır

Edepsiz insanın, aklı kova dadır

Hep ister inanın, otlar ova dadır

Hak adalet bilmez, yazanı unutur

Elden ne gelir ki, deyip sakın susma
Harami şerrinden, sinip sakın pusma

Sen ben susarsam, daha ister yosma

Hak adalet bilmez, mizanı unutur

Önce yönetimi, sözleriyle asar

Sonra ‘fakirim’ der, kalıbını basar

Ele fırsat geçer, devlete kin kusar

Hak adalet bilmez, kazanı unutur

Belki oy vermiştir, partiye adaya
Girip yatar gayri, evindeki odaya
En doğru odur ki, dalar dedi koduya

Hak adalet bilmez, hazanı unutur

Seçilmiş bir şekil, her şeyi o bilir
Niye öyle yaptın, diyenler ekilir
Ben bilirim der, karşına dikilir

Hak adalet bilmez, bozanı unutur

Üç kuruşu vardır, başı hava dadır
Unutur selamı, aklı tava dadır

Sabiler hakkı yer, otlar yuva dadır

Hak adalet bilmez, ozanı unutur

Feyzullah Kırca
Akbaşlar Mahallesi / Dursunbey

GEL ÖMÜR GÖZLÜM

İnsan bazen hüzün, bazen dolar neşe
Bazen solar yüzün, dönersin güneşe
Bahar salar güzün, vuslat doysan eşe

Süsüm, diğer yanım, gel kömür gözlüm

Gel eşim, gel karım, bu ulvi bir emek
Gel! El veren yarım, birlik huzur demek
Gül! Benim gülzârım, yeriz getir yemek
Süsüm, değer canım, gel ömür gözlüm

Yokluğun bir ölüm, al beni yanına

Bende seven kulum, kan olsam canına
Haykırman bir zulüm, yansıtma anına
Süsüm, seher tanım, gel samur gözlüm

Çok ekelim darı, sana olurum uşak

Saçın kumral sarı, kaşın kür, yumuşak

Gençliğin baharı, bele sardım tuşak

Süsüm ciğer kanım, gel yağmur gözlüm

Feyzullah Kırca
Akbaşlar Mahallesi / Dursunbey

ÖLÜNCE BİTMEZ

Uzanır dikçe

Son salda yatar,

Dünya döndükçe

Gün doğar, batar.

Sen ben fukara

Rızkın var, ara

Düşmezsin dara
Allah var yeter.

Gözü kara kul

Tek dert para pul

Gel hak yolu bul

Bil sonun beter.

Ölünce bitmez

Sade söz yetmez

Kim amel etmez

Yanar, öz biter.

Doğruyu dışlar

Şeytanı hoşlar

Ey! Günah işler
Ateş var çiter.

Kuranı oku
Özünde doku

Mis, amber koku

Allahtan kader.

Duasız asla

Göz, yaşlı ısla

O’na sırt yasla

Bulmaya keder.

Feyzullah Kırca
Akbaşlar Mahallesi / Dursunbey

HUZURU BİLELİM

İmanın sinesinde birlik,
Ey sağa ve sola sapanlar
Bozulmasın yine de dirlik
Gafletle cahillik yapanlar

Ebedi huzuru bilelim
Kuran'ın yoluna gelelim
Karanlık geceyi delelim
Kırılsın kurulu kapanlar

Hakikate çağıran varken
Mevla bize en ulu yarken
Geç değil henüz daha erken
Bilin paraya pula tapanlar

Varlık işlenmiş bir ibrişim
Sonsuz huzur için girişim
Allah’a kulluk benim işim
Bilmez bunu haktan kopanlar

Feyzullah Kırca
Akbaşlar Mahallesi / Dursunbey

SIYRILMALI GÜNAHTAN

Mutluluğun yolu nerede, henüz bilmem tam olarak
Mutsuzluğa kurulu perde, kula yaranmaktan geçer

Allah için düşsen de derde, halis niyetler dolarak

Hakkı bilemez yola gelmez,  şerlik eker şerlik biçer

Değeri olmayan mal yoktur, kışın geçen saman vardır

Boş geçecek an-ı hal yoktur, boşa geçen zaman vardır

Âlemde yanmayan dal yoktur, göğe uçan duman vardır

Bil ki bu ateş aman bilmez, yakmak için seni seçer

Akrep ve yılanın fıtratı, ısırmak ve de sokmaktır

Haraminin atar suratı, tek işi hayra tokmaktır
Asla düşünmez o sıratı, tek marifeti yakmaktır
Garibin gözyaşını silmez, Allah’a düşmanlık saçar

Maden ayrılmalı cüruftan, çıksın değeri ortaya
İnsan sıyrılmalı günahtan, ameli kalmasın yaya
Geç kalınacak ahtan vahtan, hemen geçelim duaya
Sanma kendini asla ölmez, o an ruh bedenden kaçar

Feyzullah Kırca

Akbaşlar Mahallesi / Dursunbey

SEVGİLİ PEYGAMBERİM

 Sevgili peygamberim;

O hep ömrünü serdi, insan kurtuluşuna
Çocukları severdi, okşar yetim başına
İnsan ayrımı olmaz, değerliydi her canlı
Herkese özen verdi, severdi oluşuna.

Sevgili peygamberim;
Kendisine yapılan, kötülüğe aldırmaz
Ve gaflete kapılan, bir kulu daldırmaz
Nefreti kini bilmez, sevecen ve vicdanlı
Doğruluktan sapılan, hiçbir sözü kaldırmaz

Sevgili peygamberim;
Suçlu bile olsalar, kimseyi utandırmaz
Zorda bile kalsalar, insanları kandırmaz

Söylenen sözü bölmez, dinlemekten yanlı
Yorgun bile olsalar, ben sıkıldım sandırmaz

Sevgili peygamberim;

Hem alçak gönüllüydü, büyüklük taslamazdı

En emin insan oydu, hem de emân ıslamazdı
Kahkaha ile gülmez, güler yüzüyle şanlı
Atalet kem bir huydu, yan gelip yaslamazdı

Sevgili peygamberim;

Dilenciyi hoş görmez, olmazdı ataletli
Zulme rıza göstermez, adil ve adaletli
Asla intikam almaz, hoşgörülü irfanlı
Boş zamana es vermez, bil gece ibadetli

Sevgili peygamberim;

İsteyene yok demez, elde varsa verirdi
Bil ki kendisi yemez, yoksulu görürdü
İyilik eder yılmaz, dost düşmana sanlı
Övgüyü önemsemez, hak yemeyi yerirdi.

Sevgili peygamberim;

Geceye vuran ayken, ümit kesmez, erkendi
En sevgili kuluyken, Allah’tan çok korkandı
Rabbi çaresiz kılmaz, gece sabahlı, tanlı
Varlık gayesi oyken, ‘Rabbim affet’ der kendi

Sevgili peygamberim;

Kara çalmaya siper, yalan sözü hep yerdi

Yumuşak huylu kibar, hem de konuk severdi
Gelen ayakta kalmaz, üst yoksa yer tabanlı

Hem gösterir itibar, hem kalkıp da yer verdi

Sevgili peygamberim;

Hiç günah işlemedi, dedi kodu yapmadı
Kimseyi fişlemedi, asla puta tapmadı
Yüzü ay gibi solmaz, sarsılmayan imanlı
Soruları hiçlemedi, hak yolundan sapmadı

Sevgili peygamberim;

Cennete giden yolun, huzuru derişidir
Canlar da İslam bolun, kemale erişidir
Başka bir elçi gelmez, O son elçi ve anlı
Yaşayan her bir kulun, tek amel kirişidir.

Feyzullah Kırca

Akbaşlar Köyü / Dursunbey

YÜRÜYORUM EZELE

Nereye gidiyorsun, demişler bir dervişe,
Yolculuk ediyorum, rastlaşalım ermişe
Çiçekleri ezmeden, gönülleri üzmeden
Diyarlar didiyorum, gül kokusu dermişe.

Evvelden geliyorum, yürüyorum ezele
Sözlerden eliyorum, varmak için özele
Yorulup da bezmeden, bilgileri süzmeden
Geçmişten biliyorum, ulaşılmaz güzele

Yolların sır kolu var, kimi cennete akar
Herkesin bir yolu var, kimi kor od’a çıkar
Ölümü sezmeden, azıkları düzmeden
Bir imansız ölü ver, cehennem seni yakar

Ya Allah’a baş eğer, kimselere eğmezsin

Ya başın taşa eğer, hiç bir şeye değmezsin

Kâtip günah yazmadan, can vererek sızmadan
Uz gelsin, başa değer; sanma kefen giymezsin

Güzel haber yollayıp, neşeli güldüren var
Deprem ile sallayıp, neşeyi böldüren var
Mezarını kazmadan, akıl takın gezmeden

Örümcekle kollayıp, sinekle öldüren var

Bir virüsle yoklayıp, hidayete getirir
Çığ altında saklayıp, kurtarmaya yetirir

İnanıp da azmadan, son nefesi dizmeden
Gör! Senide haklayıp, ansız ömrün bitirir

Dedi sözü bitirdi, edecek bir sözüm yok
Baktı gözü bitirdi, gidecek yüzüm yok
Nasip aldım süzmeden, yol aldım huzmeden
Artık yazı bitirdi, kaybedecek güzüm yok…

Feyzullah Kırca
Akbaşlar Mahallesi / Dursunbey