KİMİN UMURUNDA

Bak hele!
İnsanlığın bağrından kopup giden,

Son gemi demir almış, hızla kalkıyor limandan.

Bir adam bekliyor, bin adam bekliyor,

Gemiyi batırma pahasına,

Kaptanın boğulmasına çalışıyor;

Geminin tabanını deliyor, besleniyor kandan,

İnsanlığın bağrında ateş yakıyor,

Kirli emellerine ermek için,

Ve de yarım kalmış insanlığı bitirmek için,

Pay yakıyor, paydaş yakıyor, eş yakıyor, kardeş yakıyor,

Sanki çuval içinde, adam sanki samandan!...

Ölüm kalım savaşında cefa ile cefakâr

Onları kurtarmak derdindeyken vefa ile vefakâr…

Aşk meşk derdinde can ile candan!...

Kimin umurunda?

Sen ölsen, ben ölsem, canın çekilse tenden,

Birilerinin cebinin kazancı,

Üç beş kuruşluk menfaati kazansın diye katrancı,

Atarlar hiç acımadan yüksek hızlı trenden.

Kimin umurunda?

Onlara göre her şey güllük ve gülistanlık.

Oysa bilmiyor zavallılar,

Bu dünya fani, aç-kapa gözün bu dünya bir anlık…

Var mı ebedi kalan? Nerde, hani?

Bir adam bekliyor, bin adam bekliyor,

Yüz milyon bin masum bekliyor kurtuluş için karşıda.

Yerden bombalar fışkırıyor,

Açlıkla yoklukla boğuşanlar var;

Sinsice tuzaklanmış bombaların patladığı çarşıda.

Bak hele!
İnsanlığın bağrından kopup giden,

Son gemi demir almış, hızla kalkıyor limandan.

Bir adam bekliyor, bin adam bekliyor,

Gemiyi batırma pahasına,

Kaptanın boğulmasına çalışıyor;

Geminin tabanını deliyor, besleniyor kandan,

İnsanlığın bağrında ateş yakıyor,

Kirli emellerine ermek için,

Ve de yarım kalmış insanlığı bitirmek için,

Pay yakıyor, paydaş yakıyor, eş yakıyor, kardeş yakıyor,

Sanki çuval içinde, adam sanki samandan!...

Ölüm kalım savaşında cefa ile cefakâr

Onları kurtarmak derdindeyken vefa ile vefakâr…

Aşk meşk derdinde can ile candan!...

Feyzullah Kırca

RABBİN BIRAKMAZ MUHTAÇ

Geç olur olsa da bil, söz eğerli meğerli

Pişmanlığa ver meğil, davran akıllı serli

Zerreler boşa değil, bütün her şey değerli

Huzura durup eğil, rabbim bırakmaz muhtaç

Bil ki akıl ve ilim, yaşta değil baştadır

Gel ki bilemez zalim, sanır bunlar yaştadır

Rabbi bilmezse âlim, her bildiği taştadır

Yap kulluğa da talim, rabbim bırakmaz muhtaç

Yakındakiler uzak, mesafeler bir anlık

Yollar ki dolu tuzak, Allah’a gör yakınlık

Sen kayıyorken kızak, kalan ömrün bir tanlık

Giy ki amelen kazak, rabbim bırakmaz muhtaç

Dünya bir anlık ömür, olsa da başında taç

Ne kimseciği sömür, ne de fakiri koy aç

Doğrulukta sesi gür, yüzünde gülücük saç

Sanma kimse aç ölür, rabbim bırakmaz muhtaç

Uyan koçum salimken, asıl gaflet serilme
Yaşam tende kalımken, can emanet verilme

Uyku küçük ölümken, kalkış büyük dirilme

Gör! Bul doğruya imkân, rabbim bırakmaz muhtaç

Feyzullah Kırca