ŞİMDİ NEREYE GİDİYOR

 

Yolunda bulduğu mührü, sahibinden kıskananlar

Sonu gelmeden dünyanın, şimdi nereye gidiyor?

Şeytanlığın yalanlarına, şeytandan da has kananlar

Kalanlarına bakmadan, şimdi nereye gidiyor?

Hayat ırmağı akarken, bakilik suyu içenler

Umursamazca yaşarken, öz benliğinden geçenler

Sonsuzluğa yol alırken, yalan dünyayı seçenler

Ölümsüzlüğe kaçarken, şimdi nereye gidiyor?

Kızgınlık ve öfke tası, gelip geçer bir anlıktır

Sabır ki; öldürür pası, ölmeyen yar; insanlıktır

Nefret ve kinin arkası, dönülemez pişmanlıktır

Karanlığın yol ağası, şimdi nereye gidiyor?

Âlem zirveye çıkarken, aşağı doğru inenler

Aydınlığa mum yanarken, hemen sırtını dönenler

Yol sonuna ramak varken, aklı balona binenler

Dün Kaf dağına uçarken, şimdi nereye gidiyor?

Feyzullah Kırca

Akbaşlar Köyü / Dursunbey

ZALİMİN İŞLERİ

Ne acımasız gel gör, şu hainin nacağı

Bilmez mi ağaç yurdun, hem kolu hem bacağı

Kâğıt ondan, kalem ondan, tüter kulun ocağı

Artık ağacı dipten, zalim eli kesmesin

Adam sanır kendini, cahil kalmış soytarı

Hadi gel hayra desen, yaman kaçar kaytarı

Nefsini hoş eder de, koca hınzır paytarı

Bekler durur önünde, hakkın yeli esmesin

Gökte umut ararken, bakıp gece yıldıza

Davetiye yollarken, düşlerinde yaldıza

Melun adam saldırmış, kalleşçe öz baldıza

Tehditlerle tembihler, mazlum dili deşmesin

Feyzullah Kırca

Akbaşlar Köyü / Dursunbey

YALANIN MUMU

Yalan atıyla giderken, doğru sözler yürüse de
Er geç temize çıkarır, önce biraz sürüse de
Yalanın mumu sönerken, yatsıya ermeden önce
Doğrunun sahibi vardır, her zaman yüce kürsüde

Feyzullah Kırca
Akbaşlar Köyü / Dursunbey

KİM KAYIYIR

Sevdiğin insanlara, hiç zaman ayırmazsan
Yakın bir gelecekte, zaman sizi ayırır
Kayırman gerekeni, düşünüp kayırmazsan
Bir başına kalınca, sana kimin kayırır…

Feyzullah Kırca
Akbaşlar Köyü / Dursunbey

KÖTÜLÜK CEZA BULUR

Selamete varmaz ki, dayandığın her sabır
Bazı davalar vardır, belki mahşere kalır
Kötülükler durmaz ki; dökülür sapır sapır
Bed’in hesabı vardır, er geç cezayı bulur

Feyzullah Kırca
Akbaşlar Köyü / Dursunbey

NADİDE ÇİÇEK

Bir bütünün dik yarısıdır, biraz nazlı biraz ürkek
Yapılsa da bazen nataşa, bazen rakkase ve köçek
Kurak çöllerde susuz kalıp, kavrulan toprakken erkek
Hayatını paylaşan kadın; ondaki en nadide çiçek

Feyzullah Kırca
Akbaşlar Köyü / Dursunbey

NİCE CANLILAR VAR

Dışı insan görünümlü nice canlılar var

Hakikatte görsen ayakları bakanaklı

Ayakları bakanaklı nice canlılar var

Yaptıklarıyla insandan daha dokunaklı

Feyzullah Kırca

Akbaşlar Köyü / Dursunbey

İNSAN GÖRMEZ NURU

Hızla dönüp dururken şu günah anaforu
Nasıl bulur ki erken, daha insan huzuru?
İnsan görür dururken, hakkı gösteren suru
Koşuyor nara doğru, görmez parlayan nuru

Feyzullah Kırca
Akbaşlar Köyü / Dursunbey

 

AKLIN ERSİN

Sanki el âlem düzgün de, bir tek ben tersim
Kimsenin değil de, sanki tek benim dersim
Deme sakın hiç bir konu da, aklın ersin
Yoksa iş işten geçer, hayattan tokat yersin

Feyzullah Kırca
Akbaşlar Köyü / Dursunbey

GÜL BAŞKA DİKEN BAŞKA KOKAR

Yağmur varlık üzerine aynı yoğunlukta yağar
Kimini çamura yuvarlar, kimini tertemiz yıkar
Güneş her varlık üzerine aynı aydınlıkta doğar.
Ama biliriz ki; gül başka kokar, diken başka kokar

Feyzullah Kırca
Akbaşlar Köyü / Dursunbey

 

BİRER BOŞLUK

 

Bazılarını görürsün de, gerçekten insan sanırsın.
Hâlbuki onlar sadece ortalıkta birer boşluktur.
Yaşıyorlar sanır onlar sadece, niye aldanırsın
Aslında yaşadıkları sadece birer sarhoşluktur.

Feyzullah Kırca
Akbaşlar Köyü / Dursunbey

 

PARAYLA ADAM OLUNMAZ

Parası olan adam! Parayla da adam olunsaydı
Almaya çalıştığımız dünya, adamdan geçilmezdi
Tertemiz içilesi sular pis demekle kirlenseydi
Kaplıcaya girilmezdi, şifalı sular içilmezdi

Feyzullah Kırca
Akbaşlar Köyü / Dursunbey

SENİN OLMAYANI SEVDİN Mİ HİÇ-4

Yağmurda ıslanıp fırtınada kaçmamalı...
Ayağı taşa takılınca kayadan korkmamalı...
İşine gelince sevip; zoru görünce bırakmamalı…
Ama sen sevgiyi ne bileceksin?

Senin olmayanı sevdin mi ki hiç?

Yokluğun bir kâbus gibi düştü mü içine
Ne yana dönsen her yerde sevilen...
Kaçmak kurtulmak istiyor olsan da;

Sevdiğinin hayali ve silueti oldu mu hiç peşine düşen
Umutsuzca kaçtıkça

Aşkın daha da bir içine düştün mü sen?

Haykırışlarım boşa, kaçışlarım çaresiz...
Bir boşlukta yuvarlanıyorum

Adeta; yere çakılıyorum sensiz...

Ey kıblesine ask düşürdüğüm sevda sözcüğüm!
Gönlüme ateşler düşüren, uğruna yanılası közcüğüm!

Kimseler duymuyor feryadımı
Ezberlerken adını, unutmuşum kendi adımı…

Hani iftar vaktine yakın susup bekler ya insan,

İşte öyle bekliyorum seni bir umutla, bin umutla

Söyle ne zaman okunur burada o ilahi ezan
Bir yudum su, iftarlık bir hurma gibi özledim seni
Ama sen bunu nerden bileceksin?
Senin olmayanı sevdin mi hiç?

Bir oyunda, ebe beni unutup gitmiş gibi.

Bir kuyunun dibinden yukarı bakarken

Yaşama dair umutların tamamen bitmiş gibi

Yıllarca oyunun kaldığı yerden devam etmesini
İsteyip de el açıp duaya durdun mu hiç?

Sobelenmek pahasına çığlık atıp;

Çaresizce debelenip durdun mu hiç?

Kalabalıklar içinde yalnızlıktan boğulurken

Uğruna yaşadığını sandığın

Yerine ölmeyi göze aldığın tarafından kovulurken

Yine onun sevinciyle sevinip,

Akan gözyaşıyla ıslandın mı hiç?

Senin olmayanı sevdin mi sen hiç?

Aslında onunlayken, ondan ayrı yaşadın mı hiç?

Feyzullah Kırca

Akbaşlar Köyü / Dursunbey